Bez kategorii – Strona 2 – kalejdoskop.wroclaw.pl

Łamanie zasad kwarantanny – recenzja 'Proximy’

29 kwietnia 202029 kwietnia 2020 Tomasz PoborcaAlice Winocour, dramat, Eva Green, kosmos, macierzyństwo, proxima, rodzinny, Ryuchi Sakamoto, sci-fi0 comment

W czasach nadal rozwijającej się emancypacji kobiet na polu zawodowym, naturalnym wydaje się zwrot w ich kierunku również w pochłoniętych przez role męskie gatunkach filmowych, jakim niewątpliwe jest kino poruszające tematy podróży w kosmos. Alice Winocour (nominacja do Oscara za Mustanga) skomponowała utwór będący jednocześnie pieśnią pochwalną dla wszystkich odważnych pań łączących karierę i pasję z obowiązkami rodzinnymi, ale również subtelną analizą rozstania matki z córką lub ich gry w chowanego, jak zapewne wolałaby opisać to autorka. Głośne filmy pokroju częściowo biograficznego Pierwszego człowieka (First Man) lub Ad Astry, której…

Bez kategorii Film Magazyn Recenzja

„Na noże”: Agatha Christie byłaby zachwycona…

19 stycznia 202018 stycznia 2020 Maciej Stasierskiana de armas, Chris Evans, Daniel Craig, knives out, na noże, rian johnson0 comment

…gdyby miała okazję przeczytać rewelacyjny scenariusz Riana Johnsona do „Na noże” – to jest taka historia kryminalna, jaką ona lubiła. Zabawna, pokręcona, z twistem, którego nikt się nie spodziewa. Umiera znany pisarz kryminałów. W jego wielkim, wspaniałym domu zbiera się rodzina. Początkowo wydaje się, że po to, żeby podzielić „łupy” po zmarłym. Jednak na miejscu zdarzenia zjawia się niespodziewanie detektyw, który zaczyna węszyć. Nie podoba mu się wersja o samobójstwie pisarza. W samym środku całego zamieszania znajduje się niczego nie spodziewająca się pokojówka – Marta Cabrera (znakomita Ana De Armas).…

Bez kategorii Film Magazyn Recenzja

„Nie ma nas w domu” czyli Ken Loach w formie

18 stycznia 202018 stycznia 2020 Maciej Stasierskiken loach, nie ma nas w domu0 comment

Były czasy kiedy Ken Loach pozostawał reżyserem z jednoznacznie określoną linią polityczną, ale jednak udawało mu się robić kino zupełnie niereakcyjne, bardziej unikalne tematycznie, z większym oddechem komediowym czy gatunkowym, a z mniejszym zacięciem aktywisty. Ostatnie dwa jego obrazy pokazują, że chyba jednak ta druga droga została obrana na dobre (jeśli wierzyć to także zakończyła się, bo Loach ma ponoć nic już więcej nie kręcić). Najpierw nagrodzony Złotą Palmą znakomity Ja, Daniel Blake, a teraz Nie ma nas w domu. Czy ta droga mi się podoba? Powiem rzecz być może…

Bez kategorii Film Magazyn Recenzja

„Nazywam się Dolemite”: Eddie, czekaliśmy na Twój powrót!

13 stycznia 202018 stycznia 2020 Maciej Stasierskidolemite, eddie murphry, recenzja0 comment

Nie znałem postaci Dolemite’a. Eddie Murphy to zmienił – nie dość, że poznałem Dolemite’a, to pokochałem go ze szczerego serca. Sam Eddie zaś tą jedną rolą odkupił wszystkie swoje winy za lata upokarzających dla niego i jego fanów komedii. Rudy Ray Moore jest aspirującym stand-upperem, który jednak…zwyczajnie nie jest śmieszny. Zrządzeniem losu i dzięki swojemu sprytowi, udaje mu się stworzyć materiał tak dobry, że z miejsca staje się gwiazdą czarnej dzielnicy. Jednak Rudy nie chce pozostać przy tym. Chce zdyskontować ten sukces bardziej – dać swoim rozrywkę na jaką zasługują…

Bez kategorii Film Magazyn Recenzja

„Ta kurtka z daniela jest symbolem indywidualności oraz wiary w wolność” – recenzja Deerskin

10 stycznia 202010 stycznia 2020 Adam Krosnicki-Midon0 comment

Celowo pominąłem nowe dzieło Quentina Dupieux na festiwalu Nowe Horyzonty. Po części przyczyną był zbyt napięty grafik, ale również przeczytanie stwierdzenia „reżyser Morderczej Opony powraca” (której wtedy nawet nie widziałem) mnie skutecznie odstraszyło. Po licznych zachętach znajomych uznałem, że dam Le Daim szansę i to właśnie tak otworze mój kinowy rok. Historia o mężczyźnie, który marzy o byciu posiadaczem jedynej kurtki na świecie jest wręcz niepoprawnie śmieszna. Lecz tylko na moment, bo po 15 minutach, w których śmiech łączy się z domieszką winy, odrzucamy „poczucie przyzwoitości” i rozpoczyna się czysta…

Bez kategorii Film Magazyn Recenzja

Pierwsze Koty za płoty – recenzja Cats

2 stycznia 202029 września 2020 Tomasz PoborcaCats, Jennifer Hudson, Judy Dench, Koty, musical, Taylor Swift, Tom Hooper1 Comment

Pierwsze koty za płoty, jak mówi stare polskie przysłowie, które idealnie wpisuje się w noworoczną atmosferę seansu nowego filmu Toma Hoopera (Les Miserables, Jak zostać królem). Koty bowiem, nie są produkcją udaną i śmiało można je przerzucić na drugą stronę ogrodzenia. Niech biegną w swoją stronę. Dom gdzieś na pewno znajdą, bo byłem świadkiem bardzo wzruszonych ludzi, którym materiał źródłowy musiał być bliski sercu i podobnie jak fani Queen znaleźli w Bohemian Rhapsody jakieś walory artystyczne i rozrywkowe, tak i oni potrafili czerpać radość z perypetii śpiewających czworonogów prezentowanych na…

Bez kategorii Film Magazyn Recenzja

Czy „Skywalker Odrodzenie” to godne zakończenie sagi Gwiezdnych Wojen? – zbiorowa recenzja Kalejdoskopu

30 grudnia 201930 grudnia 2019 Adam Krosnicki-MidonGwiezdne Wojny, j.j abrams, rise of skywalker, Star Wars0 comment

TOMASZ POBORCA Największe rozczarowanie roku i jeden z najgorszych epizodów całej sagi. Jako fan Gwiezdnych Wojen zaznajomiony być może z kanonem bardziej niż przeciętny widz, który ogranicza się jedynie do produkcji kinowych, jestem wręcz bezgranicznie otwarty na budowanie świata, nowe elementy, moce, rozwiązania, bohaterów, itd. Tym bardziej, nie przeszkadza mi żaden wybór w tym charakterze, co uważam za ważne podkreślenie w chwili, gdy większość ludzi porównuje fabułę z własnymi oczekiwaniami. Scenariusz – tu leży przyczyna porażki. Nie tyle jego zawartość merytoryczna, co konstrukcja narracyjna. Tak się po prostu nie da…

Bez kategorii Film Magazyn

Głos Tomasza: Najlepsze filmy 2019 [TOP 12]

29 grudnia 201929 grudnia 2019 Tomasz Poborcabad poems, Deerskin, in fabric, jednym cięciem, monos, niewidoczne życie, parasite, przynęta, synonimy, the souvenir, ukryte życie, waves0 comment

Już niedługo przywitamy nadchodzący Nowy Rok, który mam nadzieję, że spełni wszystkie oczekiwania fanów kina i tego wszystkim z nas życzę. Pragnę pożegnać rok 2019 listą najlepszych filmów, które dano mi było obejrzeć przez ostatnie 12 miesięcy i taką samą ich ilość udało mi się wyselekcjonować. Świadomie odchodzę od przyjętej konwencji selekcjonowania tytułów ze względu na ich polską datę szerokiej dystrybucji. Raz – dlatego, żeby nie robić kilku oddzielnych list (kino, vod, brak dystrybucji), a dwa – dlatego, że część z nich ma polską premierę już niedługo i chciałbym przy…

Bez kategorii Film Magazyn Recenzja

Era radykałów – recenzja filmu Młody Ahmed

17 grudnia 201924 grudnia 2019 Kaja UrbaniukCannes, Dardenne, młody ahmed0 comment

27 stycznia 2019, Jolo, Filipiny. Zamach terrorystyczny w kościele rzymskokatolickim. W jego wnętrzu, podczas odprawiania mszy wybuchła bomba, a kolejny wybuch nastąpił na parkingu niedaleko. Do ataku przyznało się Państwo Islamskie. 102 osoby ranne, a 20 zabitych. 15 marca 2019, Christchurch, Nowa Zelandia. Zamachy odbyły się w trakcie dżummuahu (cotygodniowej muzułmańskiej modlitwy grupowej w meczecie). Masowe morderstwo motywowane było przekonaniem o białej supremacji. 49 wiernych rannych, 51 zabitych. 21 kwietnia 2019, Sri Lanka. Do eksplozji doszło w trzech kościołach i kilku hotelach w kilkunastu miastach Sri Lanki podczas mszy świętej…

Bez kategorii Felieton Film Ludzie kina Magazyn

Jak odnaleźć się w świecie snów Lyncha – krótki przewodnik (dla opornych?)

10 grudnia 201910 grudnia 2019 Adam Krosnicki-Midonblue velvet, david lynch, dzikość serca, inland empire, laura dern, mulholland drive, twin peaks, zagubiona autostrada1 Comment

Bardzo lubię, kiedy artysta, tworząc dzieło, przenosi mnie w inny świat. Nie mówię tu jedynie o kinie, ale o ogólnie pojętej sztuce. W muzyce jest to na pewno utwór „Echoes” grupy Pink Floyd. Ta 24 minutowa odyseja dźwięku jest dla mnie czymś mistycznym, czymś co odcina mnie w momencie obcowania z nią od rzeczywistości i przenosi w inny wymiar. Podobne wspomnienia wiążę z pierwszym zetknięciem się z twórczością Davida Lyncha, która zdefiniowała mój gust filmowy i nadal stanowi jego bardzo ważną część. Możliwe, że to już oklepany frazes, ale nie…