Film Magazyn Recenzja 

Film Shane’a Blacka z predatorami w tle – „Predator”, Recenzja

Shane Black to scenarzysta znany głównie z komedii kryminalnych („Nice Guys”,” Zabójcza broń”), w których zestawia ze sobą osoby o sprzecznych charakterach, aby zgrzyty między nimi obfitowały w jak największą ilość humoru. Z serią o kosmicznym łowcy jest związany od „Predatora” z 1987 roku, gdzie wcielił się w postać Hawkinsa. Daje to nadzieję, że podejdzie do franczyzy z należytym szacunkiem. Biorąc pod uwagę, że ma już doświadczenie w pracy nad wysokobudżetowymi produkcjami („Iron Man 3”) nowa odsłona „Predatora” zapowiadała się obiecująco.

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Czekając na egzekucję – recenzja filmu „Zama”

Antonio Di Benedetto, autor literackiego pierwowzoru „Zamy” był więźniem podczas tzw. Brudnej Wojny w Argentynie. Czterokrotnie odczytywano przed nim rozkaz egzekucji, która jednak nigdy nie nadchodziła. Przez osiemnaście miesięcy zawieszony był on pomiędzy życiem, a śmiercią, oczekując tylko decyzji kogoś z góry. Co ciekawe, wydarzenia te nie stanowiły inspiracji dla jego powieściowego arcydzieła, ponieważ miały miejsce niemal dwadzieścia lat przed jej publikacją. Biografka Benedetto, Esther Allen, nieco poetycko pisze, że ten element z życia pisarza dowodzi władającego nim poczucia, że teraźniejszość jest kształtowana nie tylko przez przeszłość, ale również przez…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Wtem wchodzi Juliusz, cały na żółto – „Juliusz”, Recenzja

W ostatnich latach większość komedii w Polsce kręci się na dwa sposoby. Jednym z nich to próba powtórzenia sukcesu „Kac Vegas”, która zazwyczaj kończy się festiwalem żenady nie do wytrzymania. Drugie to komedie romantyczne dziejące się w idealizowanym świecie pięknych i młodych ludzi, którym zawsze się powodzi. Powiewem świeżości był „Atak Paniki”, w którym Paweł Maślona pokazał szarych ludzi doprowadzonych do szewskiej pasji. Cieszy mnie, że Aleksander Pietrzak w swoim pełnometrażowym debiucie objął podobny kierunek co Maślona i przypomniał jak powinna wyglądać komedia.

Read More
Film Magazyn Recenzja 

New York, New York – recenzja filmu „Gotti”

Początek filmu to klasyczne wprowadzenie, w którym bohater zwraca się do widzów, opowiadając o swojej karierze i ukochanym Nowym Jorku. Łamanie czwartej ściany to już podstawa nie tylko w filmach biograficznych. Następnie przenosimy się do roku 1999, w którym to najstarszy syn spotyka się z ojcem, Johnem Gottim w więzieniu podczas widzenia. Charakteryzacja głównego bohatera jako zniszczonego już człowieka, odsiadującego wyrok pięciokrotnego dożywocia, jest niewielka, ale to nie umniejsza roli samego Travolty w roli gangstera. Nadal bije od niego poszanowanie i wpływowość.             Kolejne wątki to retrospekcje, w których widz…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

„303. Bitwa o Anglię”: Zmarnowana okazja

Nie ma chyba bardziej interesującej, a na pewno bardziej chwalebnej karty polskiego udziału w II wojnie światowej na Zachodzie. Dywizjon 303 miał niezwykle istotny udział w odparciu niemieckiej ataku na Wielką Brytanię w trakcie tzw. Bitwy o Anglię – historia stworzona na film. Niestety, nawet przy widocznych dobrych chęciach, twórcom „303. Bitwy o Anglię” zwyczajnie zabrakło środków, w tym finansowych, na zrobienie dobrego filmu.

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Puzzle z innej kolekcji – recenzja filmu „Szczęśliwy Lazzaro”

„Szczęśliwy Lazzaro” stanowiłby ciekawy double bill z innym włoskim filmem, który pojawił się w tegorocznym konkursie głównym w Cannes. Mowa o „Dogmanie” Matteo Garrone. Oba filmy traktują o toksycznych męskich przyjaźniach, w których zasady funkcjonowania tych relacji nie są sprawiedliwe, a słabsi (mentalnie lub fizycznie) zostają cynicznie wykorzystywani przez tych obdarzonych sprytem lub siłą. W obu filmach okazuje się, że tak naprawdę nie o przyjaźń chodziło, lecz o brutalne wykorzystanie władzy i manipulację. Jednak o ile „Dogman” stanowił traktat krytykujący konformizm, o tyle „Szczęśliwy Lazzaro” to przede wszystkim baśń o…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Z tego co było – Recenzja filmu „Sezon diabła”

Legendarną nieprzystępność kina Lava Diaza najlepiej obrazuje chyba fakt, że jeszcze przed połową seansu jego najnowszego filmu na Nowych Horyzontach, salę kinową opuściło kilkanaście osób. Abstrahując od braku rozsądku ludzi, którzy najwyraźniej kupili bilet nie wiedząc czego się spodziewać, całkowicie rozumiem ten brak cierpliwości,  tym bardziej, że w tym roku Filipińczyk dołożył kolejną cegiełkę do hermetyczności swojego stylu. „Sezon diabła” to nie tylko kolejna czterogodzinna, czarno – biała, pełna kilku(nasto)minutowych ujęć produkcja. Tym razem Diaz postanowił zrezygnować nawet z normalnych dialogów i opowiedzieć historię w konwencji…opery. 

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Podróż do jądra ciemności – recenzja filmu „Jeszcze dzień życia”

Postaci Ryszarda Kapuścińskiego chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, choć trudno pokusić się o stwierdzenie, że jego twórczość jest promowana w Polsce w dostatecznym stopniu. Do czytania Kapuścińskiego trzeba również dojrzeć, o czym wspominał Damian Nenow – jeden z reżyserów filmu „Jeszcze dzień życia”. Produkcja, której scenariusz został oparty na książce polskiego reportera o tym samym tytule, stanowi animowany obraz niezwykle istotnego fragmentu życia pisarza. Posłużenie się animacją pozwoliło przedstawić wydarzenia, w których bezpośrednio uczestniczył Kapuściński, niemal w stylu kina nowej przygody, choć twórcy zdecydowali się poprzeplatać warstwę rysunkową z ujęciami…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Modowy chuligan – recenzja filmu „McQueen”

McQueen kupił mnie od samego początku odważną ścieżką dźwiękową, która składała się w dużej mierze z kompozycji, jakie Michael Nyman popełnił do filmów Petera Greenawaya. To połączenie, choć początkowo wydawało mi się dosyć odległe, koniec końców nadaje postaci McQueena bardziej tragicznego wymiaru. Filmy angielskiego reżysera są bowiem w dużej mierze skupione na splocie piękna i brutalności, zaś w ich centrum spotykały się zawsze sztuka oraz śmierć. Podobnie było z kontrowersyjnym projektantem mody. Reżyser Ian Bonhôte sugeruje to już otwierającą sekwencją, w której z ludzkiej czaszki bardzo estetycznie wyrastają kwiaty. Jak…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Nieodwracalne – recenzja filmu „Dziedzictwo. Hereditary”

Pełnometrażowy debiut Ariego Astera rozpoczna się ujęciem domku dla lalek. Kamera zbliża się do obiektu coraz bardziej i po chwili możemy zauważyć poruszających się po jednym z pokoi żywych ludzi. Makieta, bez pomocy cięcia, zmienia się w prawdziwą posiadłość fimowej rodziny. Taki zabieg inscenizacyjny – jakby przyrównujący bohaterów do roli zabawek w rękach jakiejś odgórnej siły – można potraktować jako sugestię, że ich los nie jest zależny od nich samych. Jednak, gdy kilka scen później, przenosimy się do szkoły średniej, na lekcję o roli fatum w tragedii greckiej, możemy być…

Read More