Felieton – Strona 2 – kalejdoskop.wroclaw.pl

Idź, patrz i milcz – omówienie filmu “Na los szczęścia, Baltazarze!” Roberta Bressona

9 maja 20209 maja 2020 Adam Krosnicki-Midonbresson, Jean-Luc Godard, kino francuskie, na los, na los szczęścia, robert bresson0 comment

Zdiagnozowanie źródła obecności zła w życiu pozostaje trudne do ustalenia. Nie można bowiem w pełni zdefiniować, czy jest ono pierwotnie wpisane w naturę ludzką, czy ma charakter transcendentny. Faktem jest, że nieustannie koegzystuje ono obok człowieka, ale znalezienie jego podłoża nie oznacza definitywnego pozbycia się go. Artyści, w tym twórcy współczesnego kina, próbują doszukiwać się przyczyny mroku. Lars von Trier w “Antychryście” wskazuje naturę jako kościół zła, której,bezwiednie tkwiący w niej człowiek, ulega. Z kolei “Climax” Gaspara Noe nie tyle skupia się na odpowiedzeniu na pytanie o jego pochodzenie ,…

Felieton Film Magazyn

Czy sztukę masową naprawdę można nazywać „sztuką”?

6 maja 20206 maja 2020 Kaja Urbaniukfelieton, sztuka0 comment

Sztukę popularną tworzą wszystkie dobra powszechnie dostępne i konsumowane przez masy, szerokie rzesze ludzi. Innymi słowy można ją określić jako sztukę zorientowaną egalitarnie, dostępną dla wszystkich, otwartą i uniwersalną. Odwołuje się ona do wspólnych, powszechnie znanych i zrozumiałych kodów, nie posiada ograniczeń rzeczowych (niska cena uczestnictwa, dogodny sposób udostępniania, łatwość przechowywania), respektuje powszechne potrzeby i nawyki. Sztuka popularna zazwyczaj nie wymaga od publiki wiedzy z dziedzin takich jak polityka czy historia, a jeśli już to robi, to odwołuje się do wydarzeń znanych w różnych środowiskach, o których informacje posiada potencjalny…

Felieton Film Magazyn Netflix Recenzja

Czy lata 00. były szkodliwe? – o sitcomie „Victoria znaczy zwycięstwo”

17 kwietnia 202018 kwietnia 2020 Kaja Urbaniukfelieton, hollywood, komedia, Netflix, serial0 comment

Lata 00. trudno jest jednoznacznie zdefiniować. W tym czasie globalizacja postąpiła znacząco naprzód prowadząc do pojawienia się mnóstwa różnorodnych rozwiązań w zakresie popkultury; od mody, poprzez film, do muzyki. Początek XXI. wieku uznaje się za jeden z najbardziej obfitych w kicz, ale jednocześnie fascynujących okresów. Sławą cieszyły się wtedy takie artystki jak Lady Gaga, Ke$ha, Gwen Stefani czy Avril Lavigne, których nie trzeba nikomu przedstawiać. Znacząco wpłynęły one zarówno na wizerunek młodych kobiet w mediach, jak i sztukę popularną sensu stricto. Tematyka młodzieńczego buntu i niezależności stanowiła jeden z głównych…

Felieton Film Ludzie kina Magazyn

Nowy oblicze kina – Neil Breen od podszewki

14 kwietnia 202015 kwietnia 2020 Jan KrzakowskiBreenius, Double Down, Fateful Findings, I am here...now, Neil Breen, Twisted Pair0 comment

Na łamach Kalejdoskopu pojawił się felieton o kinie kiczu, w którym starałem się przybliżyć fenomen filmów tak złych, że z czasem stają się produkcjami kultowymi. Większość ludzi zaznajomionych z kinem, a zwłaszcza z kinem kiczu, rozpoznaje Wiseau (The Room) lub Nguyen (Ptakodemia) jako czołowe nazwiska w kategorii kina tandety. Jednak poza tymi dwoma twórcami istnieje cała rzesza, którzy mimo braku wsparcia od producentów filmowych czy edukacji w zakresie kinematografii postanawiają spełniać swoje marzenia i tworzyć. W felietonie wspomniany został reżyser, którego dzieła przepełnia niezdrowa dawka absurdu i ujęć archiwalnych. Neil…

Felieton Film Klasyka Magazyn

Szczęśliwy pociąg do kina – Ja, Miedwiedkin i Marker

26 marca 202027 marca 2020 Tomasz PoborcaAleksander Miedwiedkin, Chris Marker, historia kina, kino nieme, kino sowieckie, komunizm, propaganda, satyra, ZSRR0 comment

Z Polski do Francji, lecz przez Rosję – kierunek dość pospolity, ale droga jakaś pokrętna. Tak w skrócie mogę opisać moją krótką przygodę filmoznawczą, z której spowiedzi przed rodzimym czytelnikiem nie chce mnie zwolnić sumienie i fakt, że informacji na ten temat w języku polskim jest jak na lekarstwo. Rozpoczęła się dość niepozornie, bo od lektury kolejnego rozdziału Kina klasycznego na temat socrealizmu, a skończyła w latach 90-tych w obiektywie kamery pewnego znanego dokumentalisty, kochającego się w kotach (miłość do zwierząt wydaje się być cechą wspólną z bohaterem tego artykułu).…

Felieton Film Klasyka Magazyn

Czas przeszły i retrospekcje w 'Furmanie śmierci’ Victora Sjöströma

5 marca 20205 marca 2020 Tomasz Poborcaanaliza, egzystencjalizm, furman śmierci, kino nieme, kino szwedzkie, retrospekcja, sartre, szwecja, victor sjostrom0 comment

Victor Sjöström, szwedzki reżyser, w filmie Furman śmierci (Körkarlen, reż. Victor Sjöström , 1921) zestawia ze sobą dwa gatunki – dramat i fantastykę. Osią dramatyczną przedstawionej historii jest relacja Davida Holma, egocentrycznego alkoholika, w którego postać wciela się sam autor obrazu, z dwiema kobietami: żoną Anną oraz Edit, siostrą w metodystycznej organizacji pomocy kościelnej, która stara się sprowadzić Davida na dobrą drogę. Elementem fantastycznym jest postać woźnicy, operującego tytułowym pojazdem. Legenda głosi, że ostatnia osoba umierająca przed zakończeniem roku kalendarzowego musi objąć to stanowisko i przemierzać świat, zbierając dusze z…

Felieton Film Klasyka Magazyn

W miłości do kiczu

15 lutego 202015 lutego 2020 Jan KrzakowskiJames Nguyen, Najlepsze z Najgorszych, Neil Breen, Ptakodemia, The Room, Tommy Wiseau, Złote Maliny0 comment

Tommy wchodzi do kwiaciarni. Ekspedientka pyta się, w czym może pomóc. Tommy, podchodząc do lady, wita się i prosi o bukiet czerwonych róż. Ekspedientka, witając się, przejawia zaskoczenie, nie zdając sobie sprawy, że to Tommy. Tommy potwierdza bycie Tommy’em i pyta się, ile kosztują. Ekspedientka odpowiada, że 18 dolarów. Tommy przerywa jej, podając jej pieniądze i mówi, żeby zatrzymała resztę. Wita się z psem siedzącym na ladzie, głaszcząc go. Ekspedientka mówi Tommy’emu, że jest jej ulubiony klientem. Tommy, wychodząc, dziękuje jej i się żegna. Koniec sceny. Początek legendy. Narodziny…

Felieton Film Magazyn Recenzja

„Ptaki Nocy…” – o niewykorzystanej emancypacji

8 lutego 20208 lutego 2020 Olek MłyńskiCathy Yan, David Ayer, harley quinn, Margot Robbie0 comment

Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn) są o niebo lepszym filmem od Legionu Samobójców, bo można je w ogóle nazwać mianem filmu, który ma fabułę składającą się z ekspozycji, rozwinięcia i zakończenia. Nie oznacza to jednak, że są filmem dobrym. Nie są nawet filmem przyzwoitym. Choć poprzeczka była zawieszona bardzo nisko przez obraz Davida Ayera, to dzieło Cathy Yan niespecjalnie podnosi ją wyżej. To chaotyczna opowieść, nie tylko na poziomie samego scenariusza, ale przede wszystkim w kontekście jego „emancypacyjnych” ambicji. Bardzo szybko można zorientować się z jak frustrująco wielu stereotypów posklejany…

Felieton Film Magazyn

Głos naczelnego: Oscary 2020 – przewidywania

7 lutego 20207 lutego 2020 Maciej Stasierski0 comment

Oto moje, najdokładniejsze w polskim internecie oscarowe przewidywania 😀 Najlepszy film Le Mans ’66 Irlandczyk Jojo Rabbit Joker Małe kobietki Historia małżeńska 1917 Pewnego razu…w Hollywood Parasite Kto wygra? 1917, alt. Parasite Kto powinien wygrać? Parasite lub Irlandczyk Najlepsza aktorka Cynthia Erivo, Harriet Scarlett Johansson, Historia małżeńska Saoirse Ronan, Małe kobietki Charlize Theron, Gorący temat Renée Zellweger, Judy Kto wygra? Renee Zellweger – Judy, alt. nie ma Kto powinien wygrać? Scarlett Johansson – Historia małżeńska Najlepszy aktor Antonio Banderas, Ból i blask Leonardo DiCaprio, Pewnego razu…w Hollywood Adam Driver, Historia…

Felieton Film Magazyn Recenzja

Nadrabianie zaległości: „Kod Dedala”, „Osierocony Brooklyn”, „Sokół z masłem orzechowym”, „Koty”, „Psy 3”, „Mayday”, „Dwóch papieży”

3 lutego 20203 lutego 2020 Maciej Stasierski0 comment

Trochę się nazbierało tych zaległości z przełomu roku – czas je zebrać w jednym miejscu. Kod Dedala Jedna z bardziej pozytywnych niespodzianek filmowych końcówki 2019 – porządnie skonstruowany thriller, z być może jednym twistem za dużo, ale za to wynagradzający wiele znakomitą, międzynarodową obsadą, na czele z Olgą Kurylenko, Alexem Lawtherem i Lambertem Wilsonem. Ciekawe czy tak wyglądało tłumaczenie jednej z książek serii Dana Browna o profesorze Langdonie? 🙂 7/10 Osierocony Brooklyn Ego-projekt Edwarda Nortona, który zagrał w nim główną rolę, napisał scenariusz i wyreżyserował. Wyszło zaskakująco dobrze, ale raczej…