Film Magazyn Recenzja 

Konserwatywny beton – recenzja filmu „Nie jestem czarownicą”

„Nie jestem czarownicą” to ciekawe, nasycone współczesną postkolonialną i feministyczną myślą, kino. Rzadko dostajemy obrazy z afrykańskiego kontynentu, a jeszcze rzadziej jest to spojrzenie pozbawione romantyzowania i lukrowania miejsca targanego przecież problemami ekonomicznymi i strukturalnymi. Rungano Nyoni odczarowuje tę wizję, i bierze na warsztat bigoterię rządzącą zambijskim społeczeństwem. Jak na debiutantkę robi to z dużym wyczuciem stylistycznym, przeplatając dwie, wydawałoby się niepasujące do siebie, konwencje. Pierwsza z nich to realizm magiczny, który widz może znać choćby z nagrodzonego na Nowych Horyzontach „Białym Cieniem”, a z drugiej seidlowska z ducha ironia. 

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Kiedyś już tu byliśmy – recenzja „Nigdy cię tu nie było”

W swoim poprzednim filmie Lynne Ramsay dała dobry przykład, że najważniejsza w kinie wcale nie jest sama historia, a styl, w jakim się ją opowiada. Wielce prawdopodobne jest, że „Musimy porozmawiać o Kevinie” – zmontowane chronologicznie oraz pozbawione licznych dygresji i surrealistycznych obrazów, stałoby się banalną historią nastolatka, któremu odbiło nieco bardziej niż innym rówieśnikom. Wyszedł tymczasem prawdziwy fenomen – pełnokrwisty horror, w którym najstraszniejsza była bezsilność matki wobec psychopatycznego syna i przejmujący obraz związanej z tym depresji. Zeszłoroczne „Nigdy cię tu nie było” również stwarzało okazję do tryumfu formy…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Absurd goni absurd – recenzja filmu „Huragan”

Rob Cohen zapewne zapisze się w historii amerykańskiego kina, mając na swoim koncie sukcesy kasowe blockbusterów z „Szybkimi i wściekłymi” czy „xXx” na czele. W przypadku jego nowego filmu sprawdzają się tu najgorsze obawy – dziurawy scenariusz, kiepskie efekty specjalne oraz – mając nawet w obsadzie Toby’ego Kebbella czy Bena Crossa – drewniane aktorstwo.

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Rodzina po apokalipsie – recenzja „Cichego miejsca”

John Krasinski przeszedł ciekawą drogę jako reżyser, zaczynająć od ekranizowania neurotycznej prozy Davida Fostera Wallace’a, by poprzez dramat rodzinny „Hollarsowie” trafić do działu z horrorami. I za taki debiut w nowym gatunku należą mu się czapki z głów. Nikt nie odkryłby Ameryki stwierdzając, że „Ciche miejsce” jest horrorem nieortodoksyjnym. W filmie Krasinskiego do góry nogami zostają wywrócone nie tylko reguły funkcjonowania świata, ale także reguły dotyczące kręcenia kina gatunkowego. No bo jak inaczej spojrzeć na dzieło, które jest praktycznie pozbawione dialogów, i utrzymane w niepokojąco nieprzerywanej ciszy?  Evelyn i Lee…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

„Player One”: Steven wrócił!

Jeśli w ostatni poniedziałek, przechadzając się po Wrocławiu usłyszeliście głośny dźwięk kamienia spadającego na posadzę kina Cinema City, to znak, że właśnie wychodziłem z seansu „Player One” Stevena Spielberga. Wielki mistrz powrócił. Nakręcił swój najlepszy film od czasu „Monachium”, czyli od 2005 roku. Co jednak ważniejsze, przypomniał sobie jak kiedyś był bawiącym się w kino dzieciakiem, który swoim wizjonerskim podejście do kina rozrywkowego wyprzedził czasy. Oby sobie przypomniał na dobre.

Read More
Film Magazyn Recenzja 

„Tomb Raider”: Alicia niczym Angelina, scenariusz nie dojechał…

Nie gram w gry komputerowe, ale nie oznacza to, że nie znam tej gry: Angelina Jolie była idealną Larą Croft. Alicia Vikander jest równie dobrą. Problem polega na tym, że w żadnym z trzech filmów, które zostały oparte na „Tomb Raider”, nie znalazło się miejsce na scenariusz. Literalnie. Richard Croft (Dominic West) nie żyje. Tak przynajmniej się wydaje wszystkim, poza Larą (Vikander w najwyższej formie), która po odnalezieniu tajemniczych zapisków ojca rusza do Japonii. Tam ma odkryć tajemnicę królowej Himiko i dowiedzieć się co się stało z jej ojcem. Niewiele…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Cluedo bez trzymanki – „Wieczór gier”, recenzja

John Francis Daley i Jonathan Goldstein już kilkukrotnie współtworzyli scenariusze do komedii czasem lepszych („Szefowie wrogowie”), czasem gorszych („Niewiarygodny Burt Wonderstone”). Podczas tych wszystkich wspólnych projektów panowie wyrobili sobie swój własny styl. Tym razem jednak duet scenarzystów zdecydował się stanąć za kamerą , a scenariusz dostarczył im Mark Perez. Z jakim skutkiem zakończyła się ta współpraca ?

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Erotyzm i elegancja – recenzja filmu „Nić Widmo”

Ostatnie lata kariery Paula Thomasa Andersona z pewnością miały dla niego mocno słodko-kwaśny posmak. Po entuzjastycznie przyjętym przez krytyków i widzów ,,Aż poleje się krew” (to w 2007 roku na poważnie zaczęto o nim mówić jako o Kubricku naszych czasów), nadszedł okres kina mniej przystępnego, do którego widownia zaczęła mieć coraz bardziej ambiwalentny stosunek. Dość rzec, że na nakręcenie następnego filmu, ,,Mistrza”, Amerykanin musiał szukać funduszy przez parę lat, zaś ,,Wada Ukryta”, pełna hipisowskiego szaleństwa i fabularnej nonszalancji odrzuciła wielu widzów. W ,,Nici widmo” reżyser powraca nie tylko do kina…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Berlinale 2018 – „Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot”

Najnowszy film Gusa Van Santa stanowił miłą odmianę i chwilę oddechu od, w większości miernych, filmów konkursowych. Amerykanin stworzył obraz mieszający z dużym wyczuciem komediowe elementy ze wzruszającą historią, na której mój sąsiad sobie cicho chlipał w trakcie seansu. „Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot” to przede wszystkim aktorski popis Joaquina Phoenixa i Jonaha Hilla (który dobrze sprawdza się w roli nietypowo poważnej jak na jego wcześniejszą filmografię). Zwłaszcza Phoenix, który łączy w swoim występie figlarność Doca Sportello z „Wady Ukrytej” oraz introwersję Theodora z „Her” ewidentnie dobrze…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Berlinale 2018 – „Utøya 22. juli”, recenzja

„Utøya 22. juli” to zdecydowanie najlepszy film, jaki widziałem w tegorocznej sekcji konkursowej, i jednocześnie dzieło  najbardziej spełnione artystycznie. Obraz Erika Poppe odtwarza atak Andersa Breivika na budynki rządowe w Oslo oraz tytułową wyspę. Podczas zamachu na letni obóz młodzieżowy zginęło 69 osób. Norweg przyjął nietypową decyzję formalną na zekranizowanie tego okropnego wydarzenia w mocno dokumentalnej konwencji. Gdy wkraczamy za kamerą na Utøyę główna bohaterka, Kaja (Andrea Berntzen), zwraca się prosto w obiektyw mówiąc: „I tak tego nie zrozumiesz”. Parę sekund później okazuje się, że adresatem nie był widz, lecz…

Read More