Cloud Nothings przez 9 lat swojej kariery zdążyli wypracować swój niepowtarzalny styl. Z jednej strony to piosenkowy pop punk, a z drugiej, przybrudzone noise rockiem emo. Ten brzmieniowy sukces podupadł nieco po średnio przyjętej kolaboracji z zespołem Wavves oraz nijakim “Life Without Sound” z zeszłego roku, toteż fani byli pełni obaw wobec tegorocznego wydawnictwa Dylana Baldiego i spółki.
Read MoreTym konkretnym tekstem chciałbym zacząć cykl oddający to czym interesuję się na co dzień. Artyści mało znani z wyboru, bądź Ci na granicy osiągnięcia statusu muzyka mainstreamowego. Od rapu, przez punk po delikatny pop. Z uwagi na charakter Kalejdoskopu skupię się na formacjach lokalnych, przybliżając słuchaczowi klimat rzeczonej muzyki oraz uzupełniając notki o daty koncertów w naszym mieście. Wybór wydawnictw nie jest chronologiczny, a jedynym kryterium pojawienia się tutaj jest bieżący rok wydania. AveCaesar – long story short vol.I Post-hardcorowy duet z dwoma długogrającymi albumami i jedną epką na koncie. Największą…
Read MoreCourtney Barnett nigdy nie była dla mnie artystką wybitną. Jasne, wiele utworów wybijało się ponad zwykłą przyzwoitość, jednak prawdziwą siłę Australijki stanowią koncerty. Surowy klimat i punkowe korzenie Courtney są bardzo wyraziste w sposobie wykonania z pozoru ułożonych i „wygładzonych” kompozycji. Co za tym idzie, najnowsze wydawnictwo również nie zwala z nóg. Nie zmienia to jednak faktu, że trzyma dosyć silny poziom poprzedników, a to się ceni. Album otwiera przytłaczające „Hopefulessness” opierające się o konwencję znaną już Courtney – blues rocka. Tym razem jednak blues rock ten został spowolniony i…
Read MoreJeśli miałbym wskazać najlepszego twórcę komedii w ostatniej dekadzie, z całą pewnością byłby to Taika Waititi. W przeddzień polskiej premiery jego nowego filmu – Thor: Ragnarok – chciałbym zajrzeć do krainy Frodo Bagginsa, czyli Nowej Zelandii, gdzie reżyser w 2016 roku nakręcił kolejny, typowy dla siebie film – Dzikie łowy.
Read More
