kino lgbt – kalejdoskop.wroclaw.pl

Nostalgicznie, ostatniego lata – recenzja ‚Lato ’85’

5 listopada 20205 listopada 2020 Tomasz PoborcaFrancois Ozon, kino francuskie, kino lgbt, Luca Guadagnino, The Cure1 Comment

François Ozon wraca na ekrany, porzucając aspiracje kina społecznie zaangażowanego i kierując się w stronę lekko kiczowatego stylu, gdzie skąpany w słońcu rodzimy krajobraz stanowi wyborną oprawę dla gatunkowych figli Francuza. Lato ’85 czerpie inspiracje z amerykańskiego kina dla nastolatków z jednej strony, francuskiej popkultury z drugiej i aż szkoda, że nie udało się zaprezentować go planowo w Cannes, jako zapowiedź zbliżających się wakacji, bo chociaż historia jest tragiczna to z pozytywnym zakończeniem i mnóstwem ciepła, pocałunków i uśmiechu. W Basenie (2003, F. Ozon), który równie płynnie łączy humor z…

Felieton FILM Klasyka Kina Ludzie kina Magazyn Podsumowania / Topki Przeglądy

Głośno świętujemy Miesiąc Dumy, nasłuchując niemego kina!

9 czerwca 20202 lipca 2020 Tomasz PoborcaAsta Nielsen, Conrad Veidt, historia kina, kino lgbt, kino nieme, LGBT, Louise Brooks, miesiąc dumy, Murnau, Portret kobiety w ogniu, pride month, queer cinema, Tamte dni, tamte noce0 comment

Środowisko artystyczne zawsze wydawało się oazą pewnej otwartości międzyludzkiej, chociaż jak każde inne mocno ucierpiało w pierwszej połowie XX wieku. Mówiąc o Queer Cinema, mamy zazwyczaj na myśli kino, które powstało na przełomie lat 80-tych i 90-tych i trwa do dzisiaj, coraz mocniej wchodząc w symbiozę z kinem popularnym. Ogromne sukcesy takich filmów jak Tajemnica Brokeback Mountain, Życie Adeli, Witaj w klubie, Moonlight, a przede wszystkim Tamte dni, tamte noce i zeszłoroczny Portret kobiety w ogniu zarówno pod kątem artystycznym, zdobywając uznanie wśród krytyków i zbierając laury na światowych festiwalach,…

FILM Magazyn Recenzja

„Sorry Angel” – rzeczywiście ktoś powinien przeprosić

29 listopada 2018 Maciej Stasierskicanne, honore, kino lgbt, kino nh, nowe horyzonty, sorry angel, tongariro realising0 comment

Uwielbiam jeden z poprzednich filmów Christophe’a Honore czyli Piosenki o miłości – to naprawdę kino oryginalne pod względem formalnym, a i tematycznie całkiem zgrabnie poruszające się po temacie przemiany dojrzałego człowieka, któremu tylko wydaje się, że już wszystko wie o swoim życiu. Tamten film mnie intrygował, a momentami zachwycił. Niestety z Sorry Angel mam ten problem, że ani przez moment nie poczułem zaintrygowania, o zachwycie nie wspominając. Czułem jednak pretensję. Niesłychanie dużo jest w tym filmie momentów, w których po prostu nie sposób oprzeć się wrażeniu, że Honore wie jaką…