Film Magazyn Netflix Recenzja 

Bollywood nie takie kolorowe – recenzja filmu Pink

Bollywood niemal każdemu kojarzy się estetyką nadmiaru; tańcem, śpiewem, intensywnymi kolorami i romantycznymi scenami w deszczu. „Czasem słońce, czasem deszcz” przeszło do historii jako reprezentatywny film bollywoodzki charakteryzujący indyjską kinematografię. Od niego w Polsce rozpoczął się trend i jakakolwiek popularność tego typu produkcji. Wpłynęło to na pierwsze doświadczenia kinowe młodych osób. Mając 7 lat słuchałam piosenek i oglądałam choreografie z kultowego dzieła Karana Johara nie rozumiejąc ani słowa, jednak doceniając intensywne kolory i wesołą muzykę. Kreacja młodego gniewnego mężczyzny – Amitabha Bachchana – odcisnęła się w mojej pamięci i pozostawiła…

Read More
Bez kategorii Film Magazyn Recenzja 

Łamanie zasad kwarantanny – recenzja ‚Proximy’

W czasach nadal rozwijającej się emancypacji kobiet na polu zawodowym, naturalnym wydaje się zwrot w ich kierunku również w pochłoniętych przez role męskie gatunkach filmowych, jakim niewątpliwe jest kino poruszające tematy podróży w kosmos. Alice Winocour (nominacja do Oscara za Mustanga) skomponowała utwór będący jednocześnie pieśnią pochwalną dla wszystkich odważnych pań łączących karierę i pasję z obowiązkami rodzinnymi, ale również subtelną analizą rozstania matki z córką lub ich gry w chowanego, jak zapewne wolałaby opisać to autorka. Głośne filmy pokroju częściowo biograficznego Pierwszego człowieka (First Man) lub Ad Astry, której…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Mistrzowie Świata czy Nędznicy – recenzja ‚Les Miserables’

Jakie są koszty społeczne zdobycia Coupe du monde i posiadania w ekipie narodowej talentów pokroju Mbappe, Dembele, Fakira? Koszty, o których w sportowej prasie się nie czyta. Pośrednio na to pytanie odpowiada Ladj Ly w XXI-wiecznej interpretacji Les Miserables. Film zaczyna się nieprzypadkowo właśnie w momencie wielkiego triumfu, po moskiewskiej batalii z Chorwatami, aby później zejść na ziemię i zagłębić się w realia policyjnej pracy w zderzeniu z tą samą różnorodnością, która wyniosła ich na szczyty i pierwsze strony gazet. To zestawienie codziennej rzeczywistości z euforią po tak wielkim sukcesie…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Blady nielot – recenzja ‚Malowanego Ptaka’

Lichy to reżyser, co dobrą powieść psuje, parafrazując polskie przysłowie o kruku wypuszczającym swą zdobycz. Niestety, ale Vaclav Marhoul połamał skrzydełka Malowanemu Ptakowi. Z powieści Jerzego Kosińskiego, owszem brutalnej, ale przede wszystkim z wyrazistym motywem, bohaterami oraz antywojennymi metaforami pozostało jedynie owe okrucieństwo – chociaż nawet to potraktowane powierzchownie – oraz epizodyczna struktura, której mariaż z pustką pozostałą po usunięciu wymienionych wyżej zalet materiału źródłowego okazuje się totalną klapą. Debiut filmu na festiwalu w Wenecji oraz pierwsze reakcje zwróciły uwagę wielu par oczu w jego kierunku. Imprezy tego typu rządzą…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Wojna i wiara – recenzja ‚Ukryte życie’

Będzie czas przed ‚Ukrytym życiem‚ i czas po ‚Ukrytym życiu‚, parafrazując słowa krytyków na temat jednego z najbardziej przereklamowanych filmów ostatnich lat. Z nowym obrazem Terrence’a Malicka tego problemu nie ma, a on sam jako artysta może znacznie zyskać dzięki zastosowaniu takiego podziału, bowiem od czasu ‚Drzewa życia‚ z 2011 roku jego produkcje nie cieszyły się sukcesem. Czas po ‚Ukrytym życiu‚ jest jednocześnie oczekiwaniem na zbliżający się koniec obecnego roku i przypieczętowanie pozycji najlepszego filmu. Zazdroszczę uczestnikom festiwalu w Cannes, gdzie miał on światową premierę i współczuję tak wysoko postawionej…

Read More
Film Klasyka Magazyn Recenzja 

Będąc we Francji, czyń jak Francuzi – recenzja ‚Le Silence de la mer’

When you’re a French citizen,It seems la vie est belle. Parafrazując tekst piosenki ‚When you’re a French director‚ amerykańskiego duetu Sparks, w której gościnnie pojawia się tytułowy francuski reżyser Leos Carax, można ten sposób myślenia przypisać wielu odwiedzającym ojczyznę praw człowieka po raz pierwszy. Zderzenie idyllicznej wizji Zachodu z rzeczywistością bywa bolesne. Motyw gloryfikowania Francji przez pryzmat jej spuścizny kulturowej, której oczywiście odmówić jej nie można, powtarza się zarówno w historii doświadczeń każdego z nas, jak i postaci kinowych (tegoroczne ‚Synonimy’). Swoją wielką przygodę z filmem zaczął od podobnego bohatera…

Read More
Film Magazyn Recenzja 

Lanthimos znowu bawi się w króla marionetek – recenzja ‚Nimic’

Tajemnicze słowo ‚Nimic‚, które Yorgos Lanthimos przyjął za tytuł swojej najnowszej produkcji ma równie tajemnicze znaczenie w języku rumuńskim. Słownik podpowiada, że oznacza ono zarówno nic, jak i cokolwiek. Czy znajdzie ktoś inny wyraz pasujący lepiej do dzieła greckiego reżysera, dwukrotnie nominowanego do Oskara za ‚The Lobster‚ i zeszłoroczny przebój ‚The Favourite‚? Wątpię. Krótkometrażowy obraz, który popełnił Grek można śmiało nazwać firmowym stemplem, jego pieczątką. Łączy bowiem cechy charakterystyczne jego ostatnich prac. Wykorzystanie szerokokątnego obiektywu fish-eye i powtarzające się horyzontalne panoramiczne ujęcia dają świetny rezultat. Są efektywnym narzędziem w scenach…

Read More
Film Magazyn 

SZATAN KAZAŁ OGLĄDAĆ – RECENZJA FILMU „SZATAN KAZAŁ TAŃCZYĆ”

Po mających premierę w 2009 roku „Galeriankach” można było przypuszczać, że Kasia Rosłaniec stanie się jedną z ważniejszych postaci polskiego kina i być może głosem całego młodego pokolenia. Mimo wielu wad i jawnego kopiowania „Trzynastki” Catherine Hardwicke, był to debiut więcej niż obiecujący. Jednak po chłodno przyjętym „Bejbi blues”  sytuacja uległa znaczącej zmianie. Ten pseudoartystyczny dramat na jeszcze bardziej niszowy temat niż poprzednio zaskarbił sobie sympatię raczej niewielu widzów i mało kto spodziewał się, że jej kolejny film może być czymś więcej niż pretensjonalnym zlepkiem ładnych obrazków. „Szatan kazał tańczyć”…

Read More
Film 

„Smoleńsk”: Klęska Woli

Od  pierwszych wzmianek o tak śmiałym przedsięwzięciu, będącym pewnikiem do rozbuchanej filmowo-politycznej debaty, od ogłoszenia nazwiska reżysera, sugerującego określone podejście do tematu, od zwiastunu nieumyślnie pompującego szydercze nastroje dużej grupy osób z prześmiewczych powodów oczekujących na ten film, Smoleńsk na długo przed pierwszą projekcją zyskał status najgłośniejszej polskiej premiery roku.   Smoleńsk jest filmem który od pierwszej sceny daje do zrozumienia, że jego odbiór bezpośrednio zależy od poglądów politycznych i osobistego spojrzenia na katastrofę. Dlatego muszę od razu zaznaczyć – do skrajny opinii bardzo mi daleko, ale mam świadomość, że będę poddany…

Read More