Tomasz Poborca – Strona 2 – kalejdoskop.wroclaw.pl

Łamanie zasad kwarantanny – recenzja 'Proximy’

29 kwietnia 202029 kwietnia 2020 Tomasz PoborcaAlice Winocour, dramat, Eva Green, kosmos, macierzyństwo, proxima, rodzinny, Ryuchi Sakamoto, sci-fi0 comment

W czasach nadal rozwijającej się emancypacji kobiet na polu zawodowym, naturalnym wydaje się zwrot w ich kierunku również w pochłoniętych przez role męskie gatunkach filmowych, jakim niewątpliwe jest kino poruszające tematy podróży w kosmos. Alice Winocour (nominacja do Oscara za Mustanga) skomponowała utwór będący jednocześnie pieśnią pochwalną dla wszystkich odważnych pań łączących karierę i pasję z obowiązkami rodzinnymi, ale również subtelną analizą rozstania matki z córką lub ich gry w chowanego, jak zapewne wolałaby opisać to autorka. Głośne filmy pokroju częściowo biograficznego Pierwszego człowieka (First Man) lub Ad Astry, której…

Film Focus Ludzie kina Magazyn Recenzja

Rewolucja w czasach społecznego dystansu – recenzja 'La France contre les robots’

18 kwietnia 202018 kwietnia 2020 Tomasz PoborcaBrecht, dystansacja, Jean-Marie Straub, kino francuskie, kino szwajcarskie, krótki metraż, rewolucja, short, technika0 comment

Kto ma kręcić filmy w czasie kwarantanny i celowego dystansowania się od drugiego człowieka na niespotykaną skalę, jeśli nie Jean-Marie Straub? Duchowy spadkobierca Brechtowskich idei artystycznych, który notorycznie wykorzystywał verfremdungseffekt w swoich wspólnych dziełach ze zmarłą już Danièle Huillet. Jednym z bardziej radykalnych tego przykładów i testem dla potencjalnego fana ich pracy mogą być Lekcje historii (Geschichtsunterricht). To odbywająca się w dzisiejszych czasach seria wywiadów na temat dojścia Cezara do władzy z ubranymi w antyczne szaty mieszkańcami starożytnego Rzymu. Wywiady są trzykrotnie przerywane przez 10-minutowe ujęcia jazdy samochodem po ulicach…

Film Klasyka Magazyn Recenzja

Dziesięć małych morderstw – recenzja 'A potem nie było już nikogo’

9 kwietnia 20209 kwietnia 2020 Tomasz Poborcaagatha christie, hollywood, kryminał, rene clair, tajemnica0 comment

Czy istnieje lepszy sposób na spędzenie wieczoru podczas kwarantanny niż kryminalna zagadka spod pióra Agathy Christie w jednej dłoni i kieliszek wina w drugiej? Zawsze można mieć kieliszki w obu dłoniach, a tajemniczego mordercy szukać w ekranie telewizora. Plan doskonały. Z pomocą w jego realizacji przychodzi serwis vod.pl, który udostępnia za darmo sporą bibliotekę klasyków Hollywood, a między nimi A potem nie było już nikogo (And Then There Were None). Nie martwcie się, jeśli jesteście fanami pisarki, a ten tytuł nie mówi Wam zbyt wiele. O ile na rynkach zagranicznych…

Film Klasyka Magazyn Recenzja

Nazistowska propaganda w czasach zarazy – 'Paracelsus’ G.W. Pabsta

1 kwietnia 20201 kwietnia 2020 Tomasz Poborcadżuma, epidemia, kino nazistowskie, kino niemieckie, Krauss, Pabst, zaraza0 comment

Georg Wilhelm Pabst był reżyserem płodnym przede wszystkim w okresie schyłku kina niemego i przełomu dźwiękowego, artystą wybitnie uzdolnionym, autorem wielkich dzieł – Opery za trzy grosze (Die Dreigroschenoper) na podstawie komunistycznej sztuki Brechta, lewicujących społecznych komentarzy Braterstwa (Kameradschaft) i Frontu zachodniego 1918 (Westfront 1918), Puszki Pandory (Die Büchse der Pandora) z genialną femme fatale w postaci Louise Brooks, jednego z lepszych filmów górskich Białe piekło (Die weiße Hölle vom Piz Palü), w końcu freudowskie Tajemnice duszy (Geheimnisse einer Seele) i rozpoczynająca nurt Nowej Rzeczowości Zatracona ulica (Die Freudlose Gasse).…

Felieton Film Klasyka Magazyn

Szczęśliwy pociąg do kina – Ja, Miedwiedkin i Marker

26 marca 202027 marca 2020 Tomasz PoborcaAleksander Miedwiedkin, Chris Marker, historia kina, kino nieme, kino sowieckie, komunizm, propaganda, satyra, ZSRR0 comment

Z Polski do Francji, lecz przez Rosję – kierunek dość pospolity, ale droga jakaś pokrętna. Tak w skrócie mogę opisać moją krótką przygodę filmoznawczą, z której spowiedzi przed rodzimym czytelnikiem nie chce mnie zwolnić sumienie i fakt, że informacji na ten temat w języku polskim jest jak na lekarstwo. Rozpoczęła się dość niepozornie, bo od lektury kolejnego rozdziału Kina klasycznego na temat socrealizmu, a skończyła w latach 90-tych w obiektywie kamery pewnego znanego dokumentalisty, kochającego się w kotach (miłość do zwierząt wydaje się być cechą wspólną z bohaterem tego artykułu).…

Film Magazyn Recenzja

Go Girl – recenzja 'Niewidzialnego człowieka’

7 marca 20207 marca 2020 Tomasz Poborcablumhouse, elisabeth moss, horror, invisible man, leigh whannell, monster, niewidzialny człowiek, thriller, universal, upgrade0 comment

W dzisiejszym Hollywood, którym włada nostalgia, a oryginalnych scenariuszów i artystów jest jak na lekarstwo, ciężko podchodzić z optymizmem do kolejnego projektu bazującego na zrealizowanej już wielokrotnie historii, a jednak zdradzę już na początku, że tym razem się udało. Autorski koncept Niewidzialnego człowieka H.G. Wellsa został zaadaptowany z myślą o srebrnym ekranie po raz pierwszy w 1933 roku przez Jamesa Whale’a, dołączając w ten sposób do zacnego grona potworów Universal, prowadzonego nadal przez założyciela Carla Laemmle. To właśnie w tym okresie wyjechały z jego studia wielkie hity pokroju King Konga,…

Felieton Film Klasyka Magazyn

Czas przeszły i retrospekcje w 'Furmanie śmierci’ Victora Sjöströma

5 marca 20205 marca 2020 Tomasz Poborcaanaliza, egzystencjalizm, furman śmierci, kino nieme, kino szwedzkie, retrospekcja, sartre, szwecja, victor sjostrom0 comment

Victor Sjöström, szwedzki reżyser, w filmie Furman śmierci (Körkarlen, reż. Victor Sjöström , 1921) zestawia ze sobą dwa gatunki – dramat i fantastykę. Osią dramatyczną przedstawionej historii jest relacja Davida Holma, egocentrycznego alkoholika, w którego postać wciela się sam autor obrazu, z dwiema kobietami: żoną Anną oraz Edit, siostrą w metodystycznej organizacji pomocy kościelnej, która stara się sprowadzić Davida na dobrą drogę. Elementem fantastycznym jest postać woźnicy, operującego tytułowym pojazdem. Legenda głosi, że ostatnia osoba umierająca przed zakończeniem roku kalendarzowego musi objąć to stanowisko i przemierzać świat, zbierając dusze z…

Film Magazyn Recenzja

Luca i Pierpaolo rozmawiają o sztuce, a Ty słuchaj! – recenzja 'The Staggering Girl’

15 lutego 202015 lutego 2020 Tomasz PoborcaJulianne Moore, Luca Guadagnino, moda, pierpaolo piccioli, short, sztuka, valentino0 comment

Najnowszy film krótkometrażowy autorstwa niewątpliwie utalentowanego reżysera Luki Guadagnino jest na pewno czymś więcej niż kolaboracyjną reklamówką (wcale przecież nie nowej) kolekcji haute couture Pierpaolo Piccioliego, który kilka lat temu przejął samodzielne stery w Valentino po odejściu Marii Grazii Chiuri (całe szczęście). Idąc krok dalej, szeroka gama strojów przeniesionych z wybiegu Hôtel Salomon de Rothschild w Paryżu wpisuje się w estetykę włoskiego reżysera oraz cel i temat tej produkcji niż jakiejkolwiek wcześniej. The Staggering Girl opowiada historię Franceski (Julianne Moore), dorosłej kobiety o korzeniach prosto z półwyspu Apenińskiego, pisarki mieszkającej…

Film Magazyn Recenzja

Mistrzowie Świata czy Nędznicy – recenzja 'Les Miserables’

12 lutego 202012 lutego 2020 Tomasz PoborcaCannes, dramat, francja, les miserables, oscary 2020, policja0 comment

Jakie są koszty społeczne zdobycia Coupe du monde i posiadania w ekipie narodowej talentów pokroju Mbappe, Dembele, Fakira? Koszty, o których w sportowej prasie się nie czyta. Pośrednio na to pytanie odpowiada Ladj Ly w XXI-wiecznej interpretacji Les Miserables. Film zaczyna się nieprzypadkowo właśnie w momencie wielkiego triumfu, po moskiewskiej batalii z Chorwatami, aby później zejść na ziemię i zagłębić się w realia policyjnej pracy w zderzeniu z tą samą różnorodnością, która wyniosła ich na szczyty i pierwsze strony gazet. To zestawienie codziennej rzeczywistości z euforią po tak wielkim sukcesie…

Film Magazyn Recenzja

Czy '1917′ to faktycznie film antywojenny? – recenzja

9 lutego 20208 lutego 2020 Tomasz Poborca1917, one cut, oscary 2020, Roger Deakins, sam mendes, wojenny0 comment

Najnowszy film Sama Mendesa (Skyfall, Revolutionary Road) i najprawdopodobniej zdobywca Oscara w głównej kategorii za najlepszy film roku jest przez wielu określane mianem antywojennego epickiego dzieła. Czy tak jest w rzeczywistości, tego pewien nie jestem, ale spróbuję przelać na papier moje wątpliwości odnośnie takiej interpretacji, przy okazji krytykując inne, bardziej filmowe aspekty 1917, od których może wypadałoby zacząć przed przejściem do tego rodzaju rozważań. Fabuła jest osadzona we Francji podczas I Wojny Światowej i luźno oparta o zapiski oraz opowieści ojca reżysera, który brał w niej udział. Jego heroiczne wyczyny…