Tomasz Poborca – kalejdoskop.wroclaw.pl

O nauce bycia razem – recenzja ‚Eden’

17 listopada 202017 listopada 2020 Tomasz PoborcaAgnes Kocsis, Cannes, kino węgierskie, Michelangelo Antonioni, nowe horyzonty, Roy Andersson2 komentarze

Filmowe teksty ubrane w perfekcyjnie skrojone, ascetyczne szaty i wskazujące na pewien odwrót od naturalnej, ontycznej jedności gatunku ludzkiego lub podważające dzisiejszy sposób funkcjonowania społeczeństw, bywają pigułką ciężką do przełknięcia, czego świadectwem alienacyjna tetralogia Antonioniego, chociaż to enigmatyczne określenie w najmniejszym stopniu nie wyczerpuje charakteru jego ponadczasowych dzieł. Nie inaczej jest w przypadku Edenu, którego chłodna estetyka, precyzyjnie skomponowane kadry i minimalizm akcji oraz dialogów wyłaniają się na pierwszy plan, a wokalna introspekcja ustępuje pola wizualnej narracji. Nieprzypadkowo zestawiam dzieła włoskiego reżysera z nowym filmem Ágnes Kocsis, która wraca na…

Film Magazyn Recenzja

Nostalgicznie, ostatniego lata – recenzja ‚Lato ’85’

5 listopada 20205 listopada 2020 Tomasz PoborcaFrancois Ozon, kino francuskie, kino lgbt, Luca Guadagnino, The Cure1 Comment

François Ozon wraca na ekrany, porzucając aspiracje kina społecznie zaangażowanego i kierując się w stronę lekko kiczowatego stylu, gdzie skąpany w słońcu rodzimy krajobraz stanowi wyborną oprawę dla gatunkowych figli Francuza. Lato ’85 czerpie inspiracje z amerykańskiego kina dla nastolatków z jednej strony, francuskiej popkultury z drugiej i aż szkoda, że nie udało się zaprezentować go planowo w Cannes, jako zapowiedź zbliżających się wakacji, bo chociaż historia jest tragiczna to z pozytywnym zakończeniem i mnóstwem ciepła, pocałunków i uśmiechu. W Basenie (2003, F. Ozon), który równie płynnie łączy humor z…

Film Magazyn Recenzja

Communist punk is dead – recenzja ‚Panny Marx’ [Transatlantyk 2020]

5 października 20205 października 2020 Tomasz PoborcaFestiwal w Wenecji, Karol Marks, kino włoskie, komunizm, Susanna Nicchiarelli, Transatlantyk Festival0 comment

Karol Marks nie żyje, punk rock również, a kolejna mdła biografia, wpisująca się w aktualny trend przywracania pamięci kobiecym postaciom historycznym, raczej nie przykłada ręki do ożywienia gatunku. Współautor Manifestu komunistycznego i buntownicza subkultura nie zostały przywołane przypadkowo, bowiem Susanna Nicchiarelli zdecydowała się w najnowszym obrazie sportretować Eleonorę Marks, najmłodszej córki niemieckiego filozofa, korzystając przy tym z autonomicznych montaży muzycznych, burzących czwartą ścianę i oddających charakter jej postaci. Panna Marx, z którą włoska reżyserka przyjechała do Wenecji, by uczestniczyć w konkursie głównym festiwalu, ma w sobie coś z obu poprzednich…

Film Magazyn Recenzja

Odrodzenie w płomieniach – recenzja ‚Ema’

18 września 202012 października 2020 Tomasz PoborcaChris Marker, Joris Ivens, kino chillijskie, Nicholas Jaar, Pablo Larrain, Valparaiso1 Comment

Pablo Larrain wraca po sukcesie Jackie z kolejnym obrazem, w którym portretuje silną kobietę na tle rodzinnego dramatu. Ema, jako bohaterka i jako film, to jednak zupełnie inna para butów i zamiana szpilek na adidasy, a dylematy eleganckich wnętrz Białego Domu zastępuje atrakcyjny, lecz brudny, pejzaż miejskiej dżungli wyrosłej na chilijskich wzgórzach, gdzie natura, w parze z tradycją i cywilizacją, zdaje się namacalnie wyrażać klasowe nierówności. Bunt wobec tych struktur, ale nie tylko ich, bo zmieniające się kolory sygnalizacji świetlnej każą upatrywać gniewu symultanicznie skierowanego w różne strony, wyrażany jest…

Film Magazyn Recenzja

Płonące kina Iranu – recenzja ‚Careless Crime’ [Wenecja 2020]

9 września 20209 września 2020 Tomasz PoborcaAlain Resnais, Festiwal w Wenecji, kino irańskie, Miklos Jancso, Shahram Mokri, Thomas Edison, Wenecja0 comment

Czterech mężczyzn postanawia podpalić wypełnione po brzegi kino, nieświadoma zbliżającej się katastrofy publiczność dyskutuje na temat historii irańskiego filmu, a obsługa budynku, kierowana chęcią zysku i lenistwem, łamie wszelkie możliwe zasady bezpieczeństwa. Wydarzenia przedstawione za pomocą niechronologicznej narracji i płynnych zmian punktu widzenia, które powoli stają się znakiem rozpoznawczym Shahrama Mokriego, łączą się z metatekstualnym charakterem filmu w filmie, w wyniku czego powstaje intrygujący manifest nie tylko o wymiarze społecznym, ale traktujący również o roli samego medium w historyczno-socjologicznej dyskusji. W 1978 roku mieszkańcy Abadanu w Iranie byli świadkami śmierci…

Film Magazyn Recenzja

Nie sprzedam Toskanii złodziejom kultury – recenzja ‚Włoskich wakacji’

14 sierpnia 202013 sierpnia 2020 Tomasz Poborcakomedia, Liam Neeson, Lindsay Duncun, Toskania, Włochy0 comment

Filmy pokroju Włoskich wakacji (Made in Italy) mogą i powinny zapewniać orzeźwiający powiew letniej przygody, której tak bardzo nam wszystkim brakuje w ciężkich czasach, kiedy każda podróż wiąże się z ryzykiem, a długoterminowe plany mogą okazać się nierealne. Najpotężniejsze argumenty stojące więc za reklamą tego powierzchownego dzieła, czyli zapierające dech w piersiach widoki toskańskich wzgórz i romantyczna atmosfera miejskich alejek, mogłyby przechylić szalę zwycięstwa na korzyść reżyserskiego debiutu James D’Arcy’ego. Wypadają niestety blado, nie tylko w porównaniu z faktycznym pejzażem wiejskich okolic Pienzy, ale z innymi produktami przemysłu filmowego osadzonymi…

Film Magazyn Recenzja

Dialektyczna ucieczka przed komentarzem – recenzja ‚Polowanie’

2 sierpnia 20202 sierpnia 2020 Tomasz PoborcaBetty Gilpin, blumhouse, Craig Zobel, eskapizm, horror, komedia, survival, thriller0 comment

Czy siedzimy w tym dychotomicznym bagnie, zwanym inaczej światem polityki, tak głęboko, że nie potrafimy docenić już eskapistycznego doświadczenia, które nie skrywa swoich zamiarów pod płaszczem ideologicznej agitacji? Craig Zobel, autor fantastycznej i równie kontrowersyjnej z równie niezrozumiałych powodów Siły perswazji (Compliance), miał nadzieję, że do tego stanu naszemu społeczeństwu nadal daleko i niczym olśniony Joel McCrea w Podróżach Sullivana (Sullivan’s Travels) wyruszył na misję pokrzepienia serc, ale reakcje ludzi z kinem niezwiązanych, szerokiej publiczności oraz części krytyków mogą wskazywać na marny rezultat podjętego trudu. Zarówno reżyser, jak i para…

Film Klasyka Ludzie kina Magazyn Recenzja

Wspominając Carla Reinera – ‚Umarli nie potrzebują pledu’

1 lipca 20201 lipca 2020 Tomasz PoborcaCarl Reiner, Edith Head, komedia, Miklos Rozsa, noir, pastisz, Steve Martin0 comment

Wczoraj świat obiegła wiadomość o śmierci Carla Reinera, jednego z wielkich talentów artystycznych, który maczał swoje palce w każdej możliwej branży Hollywood, od scenariopisarstwa i produkcji, przez reżyserię, aż po aktorstwo. Odchodząc w wieku 98 lat, zostanie zapamiętany, jako postać związana z szeroko pojmowaną komedią. Młodsi widzowie będą go kojarzyć z występów w filmach Soderbergha z serii Ocean’s Eleven, lecz ci troszkę starsi odruchowo powiążą jego osobowość z obrazami, gdzie główną rolę odgrywał zawsze Steve Martin, który rozstał się z nim takimi słowami: „Żegnam swojego największego mentora, w kinie i…

Felieton Film Klasyka Ludzie kina Magazyn Przegląd

Głośno świętujemy Miesiąc Dumy, nasłuchując niemego kina!

9 czerwca 20202 lipca 2020 Tomasz PoborcaAsta Nielsen, Conrad Veidt, historia kina, kino lgbt, kino nieme, LGBT, Louise Brooks, miesiąc dumy, Murnau, Portret kobiety w ogniu, pride month, queer cinema, Tamte dni, tamte noce0 comment

Środowisko artystyczne zawsze wydawało się oazą pewnej otwartości międzyludzkiej, chociaż jak każde inne mocno ucierpiało w pierwszej połowie XX wieku. Mówiąc o Queer Cinema, mamy zazwyczaj na myśli kino, które powstało na przełomie lat 80-tych i 90-tych i trwa do dzisiaj, coraz mocniej wchodząc w symbiozę z kinem popularnym. Ogromne sukcesy takich filmów jak Tajemnica Brokeback Mountain, Życie Adeli, Witaj w klubie, Moonlight, a przede wszystkim Tamte dni, tamte noce i zeszłoroczny Portret kobiety w ogniu zarówno pod kątem artystycznym, zdobywając uznanie wśród krytyków i zbierając laury na światowych festiwalach,…

Film Magazyn Recenzja

Goniąc sny Bakunina – recenzja ‚Pechowi szczęściarze’

14 maja 202014 maja 2020 Tomasz PoborcaArgentyna, heist, komedia, kryminał, Oscary, oscary 2020, przygodowy0 comment

W starym, dobrym stylu XX-wiecznych lewicowych anarchistów grupa ograbionych z życiowych oszczędności proletariuszy rusza na krucjatę przeciwko karykaturalnemu reprezentantowi elity finansowej – tak w skrócie i z mrugnięciem oka w kierunku tych, którzy film już widzieli można podsumować jego fabułę. Pechowi szczęściarze (La odisea de los giles), tegoroczny argentyński kandydat do Oscara jest obrazem z pogranicza hollywoodzkiego heist-movie oraz zaangażowanego społecznie komentarza na temat systemu ekonomicznego. Wyraża w sposób przystępny dla przeciętnego widza i ze sporą dawką humoru sprzeciw klasy robotniczej wobec stawiania ich w roli głupców przez aktualny porządek.…