Klasyka – kalejdoskop.wroclaw.pl

RANKING NAJCIEKAWSZYCH FILMÓW, JAKIE UDAŁO MI SIĘ OBEJRZEĆ W ROKU 2020.

3 stycznia 20214 stycznia 2021 Piotr Tomaszewski0 comment

O ile zawsze byłem jednym z tych widzów, którzy wolą raczej zagłębiać się w klasykę niż chodzić na kolejne nowości, to rok 2020 zmusił niemal nas wszystkich do przyjęcia takiej strategii. Przez lwią część roku kina pozostawały zamknięte. Fakt, że filmów nie można było zobaczyć na wielkim ekranie nie uniemożliwił nam jednak korzystania z internetowych platform, które w ostatnim czasie przeżywają prawdziwy renesans. I z nich też korzystałem. Choć moje zainteresowanie kinem w końcówce liceum bardzo osłabło, nadmiar wolnego czasu jaki zrodził się wraz z lockdownem po prostu zmusił mnie…

Film Klasyka Ludzie kina Magazyn Recenzja

Wspominając Carla Reinera – 'Umarli nie potrzebują pledu’

1 lipca 20201 lipca 2020 Tomasz PoborcaCarl Reiner, Edith Head, komedia, Miklos Rozsa, noir, pastisz, Steve Martin0 comment

Wczoraj świat obiegła wiadomość o śmierci Carla Reinera, jednego z wielkich talentów artystycznych, który maczał swoje palce w każdej możliwej branży Hollywood, od scenariopisarstwa i produkcji, przez reżyserię, aż po aktorstwo. Odchodząc w wieku 98 lat, zostanie zapamiętany, jako postać związana z szeroko pojmowaną komedią. Młodsi widzowie będą go kojarzyć z występów w filmach Soderbergha z serii Ocean’s Eleven, lecz ci troszkę starsi odruchowo powiążą jego osobowość z obrazami, gdzie główną rolę odgrywał zawsze Steve Martin, który rozstał się z nim takimi słowami: „Żegnam swojego największego mentora, w kinie i…

Film Focus Klasyka Ludzie kina Magazyn

Tylko artyści przeżyją. Sylwetka Jima Jarmuscha.

23 czerwca 202023 czerwca 2020 Kaja Urbaniukfocus, jarmusch0 comment

Współcześnie Jim Jarmusch to jeden z najbardziej rozpoznawalnych amerykańskich reżyserów. Już od momentu debiutu w 1982 krytyka ciepło go przyjęła. Chociaż w młodości nikt nie spodziewał się po nim kariery filmowca, aktualnie określa się go jako mistrza ponowoczesnej narracji eksperymentującego z utartymi motywami, gatunkami i intertekstualizmem, w groteskowy sposób poruszającego tematy rozczarowania i śmierci. Pomimo korzystania w swojej twórczości z dobrze znanych postaciach wampirów, nieśmiertelnych lub zombie, w filmach Jarmuscha nie znajdzie się patosu i bezkrytycznego kultywowania danych motywów popkultury. Chociaż ostatni film – „Truposze nie umierają” – spotkał się…

Felieton Film Klasyka Ludzie kina Magazyn Przegląd

Głośno świętujemy Miesiąc Dumy, nasłuchując niemego kina!

9 czerwca 20202 lipca 2020 Tomasz PoborcaAsta Nielsen, Conrad Veidt, historia kina, kino lgbt, kino nieme, LGBT, Louise Brooks, miesiąc dumy, Murnau, Portret kobiety w ogniu, pride month, queer cinema, Tamte dni, tamte noce0 comment

Środowisko artystyczne zawsze wydawało się oazą pewnej otwartości międzyludzkiej, chociaż jak każde inne mocno ucierpiało w pierwszej połowie XX wieku. Mówiąc o Queer Cinema, mamy zazwyczaj na myśli kino, które powstało na przełomie lat 80-tych i 90-tych i trwa do dzisiaj, coraz mocniej wchodząc w symbiozę z kinem popularnym. Ogromne sukcesy takich filmów jak Tajemnica Brokeback Mountain, Życie Adeli, Witaj w klubie, Moonlight, a przede wszystkim Tamte dni, tamte noce i zeszłoroczny Portret kobiety w ogniu zarówno pod kątem artystycznym, zdobywając uznanie wśród krytyków i zbierając laury na światowych festiwalach,…

Felieton Film Klasyka Ludzie kina Magazyn

Psi reżyser Patryk Vega

11 maja 202011 maja 2020 Jan Krzakowskibad boy, Botoks, Ciacho, Last Minute, Niebezpieczne Kobiety, Patryk Vega, Pitbull0 comment

Wielu pamięta jeszcze serial „Pitbull”. Nie należy to do odważnych stwierdzeń, na ogół słyszy się teksty z serialu, czy to o ogórku, śrubie czy naklejkach. Jeszcze bardziej jest to widoczne jeśli zauważymy jaką popularnością cieszą się inne, nowsze produkcje reżysera serialu. „Pitbull. Niebezpieczne Kobiety” był jednym z najczęściej oglądanych filmów w 2016. Nie da się więc zapomnieć o Patryku Vega, jednym z najciekawszych reżyserów współczesnego kina. Jednak mimo popularności w Polskich kinach, krytycy patrzą na artystę nieprzychylnie. Oskarżają jego filmy o bycie wulgarnymi, prostackimi czy bez wyrazu. I mają rację,…

Bez kategorii Felieton Film Klasyka Magazyn Recenzja

Idź, patrz i milcz – omówienie filmu “Na los szczęścia, Baltazarze!” Roberta Bressona

9 maja 20209 maja 2020 Adam Krosnicki-Midonbresson, Jean-Luc Godard, kino francuskie, na los, na los szczęścia, robert bresson0 comment

Zdiagnozowanie źródła obecności zła w życiu pozostaje trudne do ustalenia. Nie można bowiem w pełni zdefiniować, czy jest ono pierwotnie wpisane w naturę ludzką, czy ma charakter transcendentny. Faktem jest, że nieustannie koegzystuje ono obok człowieka, ale znalezienie jego podłoża nie oznacza definitywnego pozbycia się go. Artyści, w tym twórcy współczesnego kina, próbują doszukiwać się przyczyny mroku. Lars von Trier w “Antychryście” wskazuje naturę jako kościół zła, której,bezwiednie tkwiący w niej człowiek, ulega. Z kolei “Climax” Gaspara Noe nie tyle skupia się na odpowiedzeniu na pytanie o jego pochodzenie ,…

Film Klasyka Magazyn Netflix Recenzja

Muzyczne widowisko – recenzja filmu „2001: Odyseja kosmiczna”

3 maja 20207 maja 2020 Majka Jankowska2001: Odyseja kosmiczna, odyseja kosmiczna, Stanley Kubrick0 comment

Stanley Kubrick wyreżyserował film 2001: Odyseja kosmiczna w 1968 roku, a zatem ponad pięćdziesiąt lat temu, a mimo to dzieło wciąż pozostaje unikatowe zarówno pod kątem wizualnym, jak i muzycznym. Produkcja filmowa amerykańskiego reżysera stanowi nie tylko interesujący punkt wyjścia do rozważań na temat znaczeń użytych w niej symboli, ale także roli muzyki w filmie. W początkowej fazie realizacji dzieła za ścieżkę dźwiękową miał być odpowiedzialny Alex North, który współpracował z Kubrickiem podczas jego wcześniejszych filmów. Jednakże reżyser – nieusatysfakcjonowany utworami zaprezentowanymi przez artystę, postanowił wypełnić obraz muzyką klasyczną, w…

Film Klasyka Recenzja

Oh hi Mark – recenzja filmu „The Room”

27 kwietnia 202027 kwietnia 2020 Majka JankowskaThe Room, Tommy Wiseau0 comment

Sięgając po jakiś film, zazwyczaj kierujemy się chęcią obejrzenia dobrego widowiska, które pozwoli nam uciec od codzienności. Seans słabej produkcji przyjmowany zatem jest ze sporym rozczarowaniem oraz poczuciem stracenia czasu. Sytuacja jest zgoła odmienna, kiedy zdecydujemy się na projekcję obrazu będącego aż tak złym, że aż rewelacyjnym, przez co przeszedł do historii kina. Gdyby zadać przechodnia pytanie, który film według nich zasługuje na miano „najlepszego z najgorszych”, odpowiedź byłaby tylko jedna. Room. The Room. Niezwykłość The Room to zasługa jednego człowieka – Tommy’ego Wiseau będącego chyba najbardziej creepy (nie ma…

Film Klasyka Magazyn Recenzja

Letnia szkoła podejmowania decyzji – recenzja „Opowieści Letniej” Erica Rohmera

23 kwietnia 202023 kwietnia 2020 Adam Krosnicki-Midoncztery pory roku, eric rohmer, kino francuskie, Lato, opowieść letnia1 Comment

Osoby zaznajomione z twórczością Erica Rohmera, jak i ci, co mieli przyjemność obejrzeć tylko “Opowieść Wiosenną” lub “… Zimową” mogą poczuć się zdziwieni, jak letnia odsłona cyklu czterech pór roku mija się z oczekiwaniami widza. Francuski reżyser, którego sygnaturą rozpoznawczą były podszyte filozofią dyskusje i dywagacje intelektualistów, zniża wzrok i kieruję uwagę na młodych ludzi. Młody i wycofany Gaspar przyjeżdża sam nad morze. Wyczekuje niepewnie przyjazdu Leny – sympatii, z którą “niewiele się widział, ale zawsze spotyka się z nią przypadkiem”. Pierwsze dni pobytu upływają w samotnej monotonii przepełnionej tworzeniem…

Film Klasyka Magazyn Recenzja

Martwe zło, czyli jak przestałem się bać i pokochałem camp

18 kwietnia 202018 kwietnia 2020 Majka Jankowskahbogo, Martwe zło0 comment

Myślę, że debiut reżyserski Sama Raimi jest popularny nawet wśród osób, które Martwego zła z 1981 roku nie widziały. Produkcja uzyskała status kultowego dzięki czemu nie tylko doczekała się kontynuacji, ale również sequeli oraz obrazów nawiązujących do głównego motywu filmu (jak choćby Ash kontra martwe zło dostępny na platformie Netflix). Nie jest to typowy horror, a utwór ocierający się mocno o camp, stąd na pewno nie wszystkim przypadnie do gustu. Warto jednak spróbować dać się porwać Martwemu złu. Sama Raimi balansuje w swoim filmie pomiędzy horrorem a komedią, umiejętnie wykorzystując…