Recenzja – Strona 2 – kalejdoskop.wroclaw.pl

O nauce bycia razem – recenzja ‚Eden’

17 listopada 202017 listopada 2020 Tomasz PoborcaAgnes Kocsis, Cannes, kino węgierskie, Michelangelo Antonioni, nowe horyzonty, Roy Andersson2 komentarze

Filmowe teksty ubrane w perfekcyjnie skrojone, ascetyczne szaty i wskazujące na pewien odwrót od naturalnej, ontycznej jedności gatunku ludzkiego lub podważające dzisiejszy sposób funkcjonowania społeczeństw, bywają pigułką ciężką do przełknięcia, czego świadectwem alienacyjna tetralogia Antonioniego, chociaż to enigmatyczne określenie w najmniejszym stopniu nie wyczerpuje charakteru jego ponadczasowych dzieł. Nie inaczej jest w przypadku Edenu, którego chłodna estetyka, precyzyjnie skomponowane kadry i minimalizm akcji oraz dialogów wyłaniają się na pierwszy plan, a wokalna introspekcja ustępuje pola wizualnej narracji. Nieprzypadkowo zestawiam dzieła włoskiego reżysera z nowym filmem Ágnes Kocsis, która wraca na…

FILM Magazyn Recenzja

Nostalgicznie, ostatniego lata – recenzja ‚Lato ’85’

5 listopada 20205 listopada 2020 Tomasz PoborcaFrancois Ozon, kino francuskie, kino lgbt, Luca Guadagnino, The Cure1 Comment

François Ozon wraca na ekrany, porzucając aspiracje kina społecznie zaangażowanego i kierując się w stronę lekko kiczowatego stylu, gdzie skąpany w słońcu rodzimy krajobraz stanowi wyborną oprawę dla gatunkowych figli Francuza. Lato ’85 czerpie inspiracje z amerykańskiego kina dla nastolatków z jednej strony, francuskiej popkultury z drugiej i aż szkoda, że nie udało się zaprezentować go planowo w Cannes, jako zapowiedź zbliżających się wakacji, bo chociaż historia jest tragiczna to z pozytywnym zakończeniem i mnóstwem ciepła, pocałunków i uśmiechu. W Basenie (2003, F. Ozon), który równie płynnie łączy humor z…

FILM Magazyn Recenzja

Communist punk is dead – recenzja ‚Panny Marx’ [Transatlantyk 2020]

5 października 20205 października 2020 Tomasz PoborcaFestiwal w Wenecji, Karol Marks, kino włoskie, komunizm, Susanna Nicchiarelli, Transatlantyk Festival0 comment

Karol Marks nie żyje, punk rock również, a kolejna mdła biografia, wpisująca się w aktualny trend przywracania pamięci kobiecym postaciom historycznym, raczej nie przykłada ręki do ożywienia gatunku. Współautor Manifestu komunistycznego i buntownicza subkultura nie zostały przywołane przypadkowo, bowiem Susanna Nicchiarelli zdecydowała się w najnowszym obrazie sportretować Eleonorę Marks, najmłodszej córki niemieckiego filozofa, korzystając przy tym z autonomicznych montaży muzycznych, burzących czwartą ścianę i oddających charakter jej postaci. Panna Marx, z którą włoska reżyserka przyjechała do Wenecji, by uczestniczyć w konkursie głównym festiwalu, ma w sobie coś z obu poprzednich…

Książka Recenzja

Byt określa nieświadomość. O „Pokorze” Szczepana Twardocha słów kilka.

23 września 20203 stycznia 2021 Piotr Tomaszewski0 comment

„Life is a series of closing doors, isn’t it?” BoJackHorseman Dla każdego, kto regularnie czyta Szczepana Twardocha i czeka na jego kolejne powieści, równie interesujące może okazać się śledzenie go w mediach społecznościowych. Obok drogich samochodów, wyszukanych win i treningów boksu, można tam trafić również na liczne wypowiedzi pisarza na temat bieżącej sytuacji politycznej. Choć Twardoch, w swoim stylu, nie stroni w nich od jadowitej ironii, gardzić zdaje się realnie tylko jednym – samą pogardą. Zwłaszcza tą wobec obywateli gorzej sytuowanych w społecznej hierarchii: pogardą wielkomiejskich inteligentów wobec mieszkańców prowincji,…

FILM Magazyn Recenzja

Odrodzenie w płomieniach – recenzja ‚Ema’

18 września 202012 października 2020 Tomasz PoborcaChris Marker, Joris Ivens, kino chillijskie, Nicholas Jaar, Pablo Larrain, Valparaiso1 Comment

Pablo Larrain wraca po sukcesie Jackie z kolejnym obrazem, w którym portretuje silną kobietę na tle rodzinnego dramatu. Ema, jako bohaterka i jako film, to jednak zupełnie inna para butów i zamiana szpilek na adidasy, a dylematy eleganckich wnętrz Białego Domu zastępuje atrakcyjny, lecz brudny, pejzaż miejskiej dżungli wyrosłej na chilijskich wzgórzach, gdzie natura, w parze z tradycją i cywilizacją, zdaje się namacalnie wyrażać klasowe nierówności. Bunt wobec tych struktur, ale nie tylko ich, bo zmieniające się kolory sygnalizacji świetlnej każą upatrywać gniewu symultanicznie skierowanego w różne strony, wyrażany jest…

FILM Magazyn Recenzja

Płonące kina Iranu – recenzja ‚Careless Crime’ [Wenecja 2020]

9 września 20209 września 2020 Tomasz PoborcaAlain Resnais, Festiwal w Wenecji, kino irańskie, Miklos Jancso, Shahram Mokri, Thomas Edison, Wenecja0 comment

Czterech mężczyzn postanawia podpalić wypełnione po brzegi kino, nieświadoma zbliżającej się katastrofy publiczność dyskutuje na temat historii irańskiego filmu, a obsługa budynku, kierowana chęcią zysku i lenistwem, łamie wszelkie możliwe zasady bezpieczeństwa. Wydarzenia przedstawione za pomocą niechronologicznej narracji i płynnych zmian punktu widzenia, które powoli stają się znakiem rozpoznawczym Shahrama Mokriego, łączą się z metatekstualnym charakterem filmu w filmie, w wyniku czego powstaje intrygujący manifest nie tylko o wymiarze społecznym, ale traktujący również o roli samego medium w historyczno-socjologicznej dyskusji. W 1978 roku mieszkańcy Abadanu w Iranie byli świadkami śmierci…

FILM Magazyn Recenzja

“Nie zabijaj”… historii o takim potencjale złym filmem – recenzja “Ziei” Roberta Glińskiego.

31 sierpnia 202031 sierpnia 2020 Adam Krosnicki-Midonandrzej seweryn, film biograficzny, film historyczny, gdynia, kino polskie, polskie kino, Robert Gliński, zbigniew zamachowski, zieja, zieja recenzja0 comment

Ile jeszcze razy Polacy będą musieli mówić, wychodząc z kin po obejrzeniu polskich filmów biograficznych, “ale przyznasz, że historia bardzo ciekawa”, “Amerykanie by z tego zrobili perełkę”, albo “przynajmniej realia dobrze oddane”? Czuję frustrację patrząc, jak na przestrzeni ostatnich lat przez powtarzanie swoich błędów sytuacja praktycznie nie uległa zmianie. Prawdą jest, że trudno kręcić rok w rok arcydzieła pokroju “Ostatniej rodziny”, ale przez ciągłe rozczarowania myśl, jaka towarzyszy mi przed wejściem na salę kinową to “A może tym razem nie będzie aż tak źle”. Można zarzucić, że przez uprzedzenie nie…

FILM Magazyn Recenzja

Nie sprzedam Toskanii złodziejom kultury – recenzja ‚Włoskich wakacji’

14 sierpnia 202013 sierpnia 2020 Tomasz Poborcakomedia, Liam Neeson, Lindsay Duncun, Toskania, Włochy0 comment

Filmy pokroju Włoskich wakacji (Made in Italy) mogą i powinny zapewniać orzeźwiający powiew letniej przygody, której tak bardzo nam wszystkim brakuje w ciężkich czasach, kiedy każda podróż wiąże się z ryzykiem, a długoterminowe plany mogą okazać się nierealne. Najpotężniejsze argumenty stojące więc za reklamą tego powierzchownego dzieła, czyli zapierające dech w piersiach widoki toskańskich wzgórz i romantyczna atmosfera miejskich alejek, mogłyby przechylić szalę zwycięstwa na korzyść reżyserskiego debiutu James D’Arcy’ego. Wypadają niestety blado, nie tylko w porównaniu z faktycznym pejzażem wiejskich okolic Pienzy, ale z innymi produktami przemysłu filmowego osadzonymi…

Bez kategorii FILM Magazyn Recenzja

“Moje noce są piękniejsze niż wasze dni” – recenzja „Liberte” Alberta Serry

9 sierpnia 20209 sierpnia 2020 Redaktoralbert serra, liberte, śmierć ludwika xiv0 comment

Wielu twórców pytało, czy istnieje granica w sztuce, porywając się na coraz odważniejsze sceny, a znaczna ich część zahaczała o tematy seksualności. Gdy w Japonii lat 60. rodzi się oddzielny nurt różowego kina, naczelny prowokator XX w. Pier Paolo Pasolini zamyka swoją filmografię burzliwą ekranizacją ,,Salo”, Lars von Trier zaskakuje spastyczną orgią w “Idiotach”, a Gaspar Noe tworzy pierwszy pornograficzny film w 3D, trudno podejść do tematu rewolucyjnie. To jednak udaje się Albertowi Serrze w ,,Liberte”. W przeciwieństwie do swoich poprzedników swój manifest traktuje na tyle bezpośrednio, że nie opatruje…

FILM Magazyn Recenzja

Kasety nie umierają – recenzja filmu „VHYes”

6 sierpnia 20206 sierpnia 2020 Kaja Urbaniukfestiwal, Festiwal Filmowy, gdańsk, komedia, octopus, VHS Hell0 comment

W dzisiejszych czasach sam motyw wykorzystania kaset VHS wystarcza, aby wzbudzić w widzach zainteresowanie. Jaka jest tego przyczyna? Z czym kojarzą się nam kasety video? Na to pytanie nie można udzielić jednej odpowiedzi. Dla młodszych pokoleń stanowią coś nieznanego wpisujące się w popularną vintage-estetykę. Są przedmiotem pożądania kinofilów, fascynującym awangardowym narzędziem. Korzystając z kaset VHS należy jednak pamiętać, że jest to problematyczna metoda filmowania, która wprowadza swojego rodzaju chaos w trakcie nagrywania. Kaseta może się zaciąć lub przez przypadek można skorzystać z wcześniej już zapełnionego filmu. Wielu nie określa tego…