Olek Młyński – Strona 4 – kalejdoskop.wroclaw.pl

Polityka wewnątrz mieszkania – „So Long, My Son” Wang Xiaoshuaia

15 lutego 20191 kwietnia 2020 Olek MłyńskiBerlinale, Wang Xiaoshuai0 comment

Główni bohaterowie przyjeżdżają do miasta, które opuścili kilkanaście lat wcześniej. Taksówka wiezie ich przez ulice, które niczym nie przypominają tych, którymi niegdyś chodzili. Po starej fabryce nie ma śladu, w jej miejsce pojawiły się centra handlowe i prywatne inwestycje. Pośród tych wszystkich nowin jedyną pozostałością z przeszłości jest pomnik Mao radośnie machającego w stronę świata. Liu Yaojun (Wang Jingchun) macha w jego stronę – na powitanie, czy też na pożegnanie? Wszak po Wielkim Skoku Naprzód śladu już nie ma, wokół późny kapitalizm, a nie niespełniona komunistyczna utopia.

Film Magazyn Recenzja

Pomarańczowa rewolucja – „Obywatel Jones” Agnieszki Holland

13 lutego 2019 Olek MłyńskiAgnieszka Holland, Berlinale, Peter Saarsgard0 comment

Podczas słynącego z politycznego zaangażowania Berlinale Obywatel Jones okazuje się póki co filmem, który z największym rozmachem i blockbusterowym sznytem podejmuje temat ekonomicznych nierówności i cierpienia jednostek wskutek rządowych działań. Dzieło Holland to biograficzna opowieść o proto-whistleblowerze Garethie Jonesie (James Norton). Obraz twórczyni Pokotu pokazuje, jak jego dziennikarska praca zeskrobała grubą warstwę sowieckiej propagandowej farby, by donieść światu o Wielkim Głodzie na Ukrainie.

Film Magazyn Recenzja

Berlinale 2019 – The Miracle of the Sargasso Sea

10 lutego 2019 Olek MłyńskiAngeliki Papoulia, Berlinale, Syllas Tzoumerkas0 comment

Grecka Nowa (lub też Dziwna) Fala za sprawą Yorgosa Lanthimosa weszła na hollywoodzkie salony, jednak nie tylko on jest twarzą tego ruchu. Syllas Tzoumerkas (Płomień) przybył w tym roku ze swoim nowym filmem do sekcji Panorama w Berlinale. Jego The Miracle of the Sargasso Sea faktycznie jest dziwnym obrazem, który potrzebuje zbyt wiele czasu by obrać kurs na konkretny wątek. Zaczyna się w Atenach w 2006 roku – policja przeprowadza nalot na grupę anarchistów. Pośród plików na ich komputerach znalezione zostały zdjęcia policjantki Elisabeth Kochanowski (Angeliki Papoulia) i jej syna.…

Magazyn Netflix Recenzja

„Velvet Buzzsaw” – pastisz, który wymknął się spod kontroli

3 lutego 20193 lutego 2019 Olek MłyńskiDan Gilroy, Jake Gylenhaal, John Malkovich, Rene Russo, Toni Colette0 comment

W Wolnym Strzelcu, czyli swoim reżyserskim debiucie Dan Gilroy kazał nam zmierzyć się z makiawelicznym Louisem Bloomem (Jake Gylenhaal). Protagonista nagrywał i sprzedawał do lokalnej telewizji nocne tragedie i zbrodnie, które znajdywał dzięki podsłuchiwaniu policyjnego radia. Nie miał przy tym w sobie świętości czy przyzwoitości, gdy w oku jego kamery znajdowały się ciała ofiar. W swoim niepokojącym obrazie Gilroy opowiadał o człowieku, który dorabiał się na ludzkiej fascynacji cierpieniem i brutalnością. W końcu w Wolnym Strzelcu im cieplejsze było udokumentowane ciało, tym gorętszy był news. Velvet Buzzsaw to mniej udany…

Film Magazyn Recenzja

„Ága” – Baśń z Jakucji

30 stycznia 2019 Olek MłyńskiBerlinale, Miłko Lazarov, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty0 comment

Świat Nanooka (Mikhail Aprosimov) i Sedny (Fedosia Ivanova) nie ma żadnych ograniczeń. Gdzie nie spojrzą, tam ciągnie się bezkresny horyzont. Trochę tak jak osadnicy na księżycu, wydają się jedyną (pierwszą, a może ostatnią, trudno powiedzieć) rodziną na planecie. Do nich należy jurta, pies, sterta futer i nic więcej. W ich życiu jest dużo miejsca, zwłaszcza na pustkę. Córka protagonistów, tytułowa Ága, wyjechała do kopalni diamentów. Bohaterom pozostaje więc jedynie pielęgnowanie opuszczonego gniazda.

Film Magazyn Recenzja

„Maria, królowa Szkotów” – recenzja na tak

27 stycznia 2019 Olek MłyńskiBeau Willimon, David Tennant, film, kino, Margot Robbie, Max Richter, Saoirse Ronan0 comment

Maria, królowa Szkotów zaczyna się w zasadzie od końca historii – widzimy, że królowa Szkocji zaraz skończy pobyt na tym łez padole, bo kat już szykuje się, by pozbawić ją głowy. I choć obawiałem się dosyć sztampowego kina kostiumowego, to film szybko okazuje się czymś nieco innym. W scenariuszu Beau Willimona (Idy Marcowe) historia o dworskich intrygach dostaje współczesnego twistu, który próbuje wywrócić do góry nogami płciowe normy.

Film Magazyn Recenzja

„Sny wędrownych ptaków” – Brutalność jest treścią sukcesu

22 stycznia 2019 Olek MłyńskiAgainst Gravity, Cannes, Ciro Guerra, film, kino, Oscary0 comment

Twórcy W objęciach węża powracają z projektem, który niejako stanowi kontynuację ich misji, a jednocześnie sprawia, że Cirro Guerra i spółka stawiają kroki na nowym dla nich terenie kina gatunkowego. Używają westernu i kina gangsterskiego, by opowiedzieć fragment historii Kolumbii z perspektywy z rzadka przyjmowanej przez kino.

Magazyn Netflix Recenzja

Katastrofa na Bahamach – „Fyre: Najlepsza impreza, która nigdy się nie zdarzyła”

19 stycznia 2019 Olek MłyńskiFyre Festival, Netflix0 comment

O jednym z największych przekrętów ostatnich lat znowu zrobiło się głośno dzięki bardzo dobremu filmowi Vice’a i Netflixa. „Fyre: Najlepsza impreza, która się nigdy nie wydarzyła” to dokumentalny samograj, który ogląda się jak kolejny sequel Ocean’s Eleven.

Film Magazyn Recenzja

Szatan w Białym Domu – recenzja „Vice”

14 stycznia 2019 Olek MłyńskiAdam McKay, Amy Adams, Christian Bale, Sam Rockwell, Steve Carrell0 comment

Dlaczego Christian Bale dziękował Szatanowi, gdy odbierał Złotego Globa za sportretowanie Dicka Cheneya? Vice Adama McKaya robi wszystko, by przekonać widza, że były wiceprezydent USA to kolejna inkarnacja Lucyfera. Siła tego obrazu, krytycznego nie tylko względem Cheneya, ani nawet samej partii republikańskiej, a w zasadzie całego politycznego establishmentu Stanów Zjednoczonych, bierze się z bardzo odważnej wizji reżyserskiej. Vice w rękach McKaya niczym kameleon stale zmienia swoje barwy i dominanty nastrojowe, miesza najczarniejszy humor z grobową powagą, nurzając widza w tych wszystkich nastrojach. To krzykliwy film, w którym wysokie tempo nie przeszkadza w…

Film Magazyn Recenzja

„Mój piękny syn” – recenzja na tak

7 stycznia 20197 stycznia 2019 Olek MłyńskiAmy Ryan, Felix Van Groeningen, Steve Carrell, Timothée Chalamet3 komentarze

Jako Michael Scott w The Office Steve Carrell pokazał nam swój komediowy talent aktorski, i jego umiejętność do stworzenia bohatera kompletnie odklejonego od świata i norm społecznych, pozbawionego większych emocji poza wybujałym ego i stałą potrzebą udowadniania swojego autorytetu przed innymi. Oczywiście aktor dawno już odszedł od tej persony, niemniej mnie dalej zaskakuje on tym, jak płynnie i sprawnie przeszedł do działu z rolami dramatycznymi. Zeszłoroczne, jak to mawiają za sadzawką criminally underrated Last Flag Flying było rozgrzewką przed tym, co miał on nam pokazać w Moim pięknym synu.